දවසේ සිතුවිල්ල ~ යහපත් දවසක් – සුභ උදෑසනක්

දවසක් යාලුවෝ  කට්ටියක් සත්තුවත්ත බලන්න ගියා. සත්තුවත්තේ හැම තැනම ඇවිදින අතරේ, මේ කට්ටිය අලි සදහා වෙන් කරලා තිබිච්ච කොටසටත් ගියා.

“අතන ඉන්න ඇතින්න අමාරුවෙන් වගේ ඉන්නේ” එක්කෙනෙක් කිව්වා.

“පුතා මේ ඇතින්නට පැටියෙක් ලැබෙන්න. අපිත් අද තමයි ඒක ගැන දැනගත්තේ.” සත්තු බලාගන්න මනුස්සයෙක් පිළිතුරු දුන්නා.

“එහෙනම් අපි ආපහු එනකොට අපිට අලි පැටියෙක් බලාගන්නත් පුලුවන් වෙයි “ළමයෙක් කිව්වා.

සත්තු වත්ත බැලුවට පස්සේ මේ ළමයා තමන්ගේ යාළුවන්ව ආච්චිගේ ගෙදරටත් එක්කගෙන ගියා.

“ආච්චි කෝ අද බ්‍රවුනි පේන්නවත් නෑනේ? ළමයා මේ ඇහුවේ ගෙදර ඉන්න බැල්ලිය ගැන.

මීට කලින් මේගොල්ලෝ ගෙදරට යනකොට ඉස්සරහට දුවගෙන එන බැල්ලියක් මේ ගෙදර ඉන්නවා.  අද ඒ සතා පේන්න ආපු නැති නිසා තමයි ළමයා ආච්චිගෙන් ඇහුවේ.

“බ්‍රවුනී ට පැටව් හම්බවෙන්න ඉන්නේ. අර මේස යට නිදාගෙන ඉන්නවා.” ආච්චි කිව්වා.

“එහෙනම් අපිට ඊළඟ පාර ඇවිල්ලා බලු පැටව් ගෙදර අරගෙන යන්නත් පුළුවන්”

“බ්‍රවුනි ලස්සන නිසා ලස්සන පැටව් ටිකක් ඉදියි.” තවත් ළමයෙක් කිව්වා.

මාස හතරකට විතර පස්සේ දවසක් මේ කට්ටියගෙන් එක යාලුවෙක් මේ ළමයගෙ ගෙදරට ආවා.

“අපි ඔයාලගේ ආච්චිලගෙ ගෙදර යමුද? මට බලු පැටියෙක් ගන්න ඕනේ. එදා අපි යනකොට හම්බවෙන්න හිටපු පැටව් දැන් ටිකක් ලොකු වෙලත් ඇති” යාළුවා කිව්වා.

මේ වෙලාවේ මේ ළමයා හිටියේ කොහෙවත් යන්න තරම් හොඳ මානසිකත්වයකින් නම් නෙමෙයි. ඒත් යාලුවට බැහැ කියන්න බැරි කමට මෙයා යාලුවත් එක්ක ආච්චිගෙ ගෙදරට ගියා.මේ ගොල්ලෝ යනකොට ලස්සන බලු පැටව් තුන් දෙනෙක් මිදුලේ  හිටියා.

” පැටව් හතර දෙනෙක් දැම්මා. එකෙක් මැරුණා. පුතාට කැමති එකෙක් මෙතනින් ගන්න. තව ටික දවසකින් ඇවිල්ල අරගෙන යන්න.” ආච්චි කිව්වා.

කැමති බලු පැටියෙක් තෝරගෙන මේ ළමයි දෙන්න ආපහු එන්න පිටත් වුණා. සත්තු වත්ත පහු වෙනකොට යාළුවා අනෙක් ළමයට කිව්වා සත්තුවත්තට යමු කියලා. යාලුවට බැහැ කියන්න බැරි කමට මේ ළමයා සත්තුවත්තටත් ආවා. වටේම ඇවිදලා අලි ඉන්න තැනට ආවහම මේ යාළුවා අලි බලාගන්න මනුස්සයාගෙන් ඇහුවා ඇතින්නට පැටව් හම්බ වුණාද කියලා.

” ඇතින්නට පැටවු හම්බ වෙන්න තව ගොඩ කාලයක් යනවා. සාමාන්‍යයෙන් ඇතින්නකට පැටව් හම්බවෙන්න මාස විසි දෙකක් විතර යනවා.”මේ මනුස්සය කිව්වා.

“මාස විසි දෙකක් කියන්න ලොකු කාලයක්. හැබැයි ඒ දවස්වලම පැටවු හම්බෙන්න ඉන්නවා කියලා දැන ගත්ත බැල්ලිට නම් දැන් පැටවු ගොඩක් හම්බ වෙලා. මාස විසි දෙකක් යද්දී ඌට තව ගොඩක් පැටව් හම්බ වෙයි”.මේ ළමයා කිව්වා.

“ඔව් . ඒකනේ ඉතින් මේ සත්තුන්ගේ වෙනස, ඇතින්නක් පැටව් දාන්නෙ අවුරුදු දෙකකට සැරයක්. ඒ දාන්නෙත් ගොඩක් වෙලාවට  එක පැටියෙක් විතරයි. ඒකනෙ අලි ඇත්තු මේ තරම් වටිනාකමක් තියෙන සත්තු වෙලා තියෙන්නෙ”. ඒ මනුස්සයා පිළිතුරු දුන්නා.

“එහෙනම් අපි තව අවුරුදු එකහමාරකින් විතර එන්නම්”  යාලුවෝ දෙන්න ආපහු පිටත් වුණා.

“අද මාත් එක්ක ඇවිදින්න ආවට ඔයා ඉන්නේ අවුලකින් නේද?” යාලුවා මේ ළමයගෙන් ඇහුවා

“ඇත්තටම ඔව්. ඔයාට බැහැ කියන්න බැරි කමට තමයි මම ආවෙත්”. අනිත් ළමයා උත්තර දුන්නා

“මම ඒක දැනගෙන හිටියා. ඇත්තටම මට බලු පැටව් ගන්න ඕන කමක් තිබුනෙත් නැහැ. සත්තු වත්තට යන්න ඕන කමක් තිබුනෙත් නැහැ”.

“එහෙනම් මොකටද ඔයා ආවේ” මේ ළමයා ඇහුවා.

“මම දැනගත්තා ඔයා ඉන්නේ ප්‍රශ්නෙක, කලකිරීමකින් කියලා. මට ඔයාට දෙයක් තේරුම් කරන්න ඕන වුණා. ඒකයි කතා කරන්න ආවෙ”

“ඔව්. මම ගොඩක් දේවල් කරන්න උත්සාහ කළා. හැබැයි මම බලාපොරොත්තු වෙන සාර්ථකත්වය මට තවම ලැබුණේ නැහැ . මම ගොඩක් කාලයක් තිස්සේ උත්සාහ කරනවා, හැබැයි මට වඩා අඩුවෙන් උත්සාහ කරපු අයත් මේ වෙද්දි ගොඩක් සාර්ථක වෙලා තියෙනවා . මම තාමත් බලාගෙන ඉන්නවා . මට දැන් මාවම එපාවෙන ගතියක් තියෙන්නෙ”.  මේ ළමයා උත්තර දුන්නා.

” මට ඒක තේරුනා. ඒත්, ඔයා ඔහොම හිතුවට, ඔයාගේ ප්‍රශ්නෙට උත්තරේ දැන් ටිකකට කලින් ඔයාගෙන් ම  කියවුණා” යාලුවා කිව්වා.

“මොකක්ද?”

“ඔයාට මතකද සත්තු වත්තේ හිටපු මනුස්සයා කිව්වා ඇතින්නට පැටවු හම්බවෙන අවුරුදු දෙකකට සැරයක් කියලා. ඒ වගේම ගොඩක් වෙලාවට  ඒ හම්බ හම්බවෙන්නෙත් එක පැටියෙක්ලු. ”

“ඉතිං ?”

“ඒ වෙලාවේ ඔයා කිව්වා, හැබැයි බැල්ලියෙක් අවුරුද්දකට තුන් පාරක්වත් පැටවු දානවා. ඒ වගේම එක සැරේකට පැටවු හතර පස් දෙනෙක්වත් දානවා කියලා .”

“ඔව් ඉතින්?”

“මේ සත්තු දෙන්නටම තම තමන්ට ආවේනික වෙච්ච දේවල් තියෙනවා. එකිනෙකාට පැටව් ලැබෙන්න  ගතවෙන වෙනස්ම කාලයක් තියෙනවා.

ටිකක් හිතන්න, බලු පැටව්  ඕන තරම් ඉන්නවා. හැම තැනකම ඉන්නවා. හැබැයි අලියෙක් කියන්නේ ගොඩක් විශේෂ සතෙක්. අලි හැමතැනකම නැහැ.

බලු පැටියෙක් පාරේ ගියා කියලා ගොඩක් මිනිස්සුන්ගෙ අවධානය යොමු වෙන්නෙ නැහැ. මිනිස්සු බලන්නෙත් නැහැ. ඒත් අලියෙක් පාරේ යද්දි කොච්චර මිනිස්සු බලනවද, ඒ සතා කොච්චර වටිනවා කියලා හිතනවද,  ඒ වගේ සතෙක් දකින්න ලැබෙන එකත් වාසනාවක් කියලයි මිනිස්සු හිතන්නේ.

ඇතින්නකට පැටියෙක් හම්බ වෙන්න ලොකු කාලයක් යනවා. අවුරුදු දෙකක් පුරාවට ලොකු ඉවසීමකින් බලන් ඉන්න වෙනවා මේ සතාට ජීවිතය දෙන්න. හැබැයි එහෙම අවුරුදු දෙකකට පස්සේ එලිය දකින සතා, අර මාස ගානෙන් ගානට ඉක්මනින් හම්බවෙන බලු පැටවුන්ට වඩා ගොඩක් විශේෂයි.

ජීවිතයේ හොඳ දේවල්වලට, විශේෂ දේවල්වලට, වටිනා දේවල්වලට  කාලයක් යනවා.

හැබැයි ඉවසීමක් නැති කෙනෙක් නම්, අවබෝධයක් නැති කෙනෙක් නම්, එයා බැල්ලියක් දිහා බලලා සංසන්දනය කරලා  හිතන්න පුළුවන්, මේ සතාට  කොච්චර ඉක්මනට පැටව් හම්බවෙනවද, ඒ වගේම කොච්චර පැටව් ගොඩක් හම්බවෙනවද, ඒක කොච්චර හොඳයිද, එහෙම බලද්දි ඇතින්නියකට පැටව් ලැබෙනකම් බලාගෙන ඉන්න එකත් මහා එපා වෙන වැඩක් කියලා.

අපේ ජීවිතයත් එහෙමයි. අපි එක් එක්කෙනාට ජීවිතේ දේවල් ලැබෙන්න, සාර්ථක වෙන්න, බලාපොරොත්තු ඉෂ්ට වෙන්න ගත වෙන්නේ විවිධ කාල සීමාවන්.

මගේ ජීවිතයේ මට ඉක්මනින් ලැබෙන දෙයක්, ඔයාගෙ ජීවිතේ ඔයාට පහුවෙලා ලැබෙන්න පුළුවන්. හැබැයි ඔයාට ඒක පහුවෙලා ලැබුනට, ඒ දේ මට ලැබුන දේට වඩා වටින, හැමෝටම ලැබෙන්නැති, හැම තැනකම දකින්න නැති දුර්ලභ දෙයක් වෙන්නත් පුළුවන්. ඉතින් තමන් ගැන කලකිරෙන්න වත් උත්සාහය අත්හරින්න වත් එපා.” යාළුවා කිව්වා…

ජීවිතය ජය ගන්න නම් කිසිම දේකට ප්‍රමාද වෙන්න එපා..

උත්සාහය , කැපවීම අත්හරින්න එපා…ජීවිතය දිනන්න කරන්න ඕන දේ අදම කරන්න හෙටට කල් දාන්නත් එපා.. නැත්නම් ඔබට පසු තැවීමට හේතු වේවි….

Charityshop අපිට ඊයේ දවසේ හොදම උදාහරණය අපි පවත්වපු තරගය ජයග්‍රහණය කලේ Free plan එක ට සම්බන්ධ උන සාමාජික මුදල් නොගෙවූ සාමාජිකාවක්…ඇයට මුදල් ත්‍යාග ලබා ගැනීමට අවස්ථාව අහිමි වෙනවා සාමාජික මුදල් නොගෙවීම හේතුවෙන්…ඇය සාමාජික මුදල වන රු.1000 ක මුදල ගෙවා ස්ථීර සාමාජිකත්වය ලබාගෙන තිබුණා නම් රු.5000ක් මුදලක් ඇය සතුයි….ඉතිං “ප්‍රමාදය පසුතැවිල්ලට හේතු වේ” කියන කියමන ඇය විසින් අපිට යලිත් මතක් කිරීමට සමත් උනා..

සිතන්න අද කලයුතු දේ අද ම කරන්න හෙටට කල් දමන්න එපා… ….

ඊයේ දවසේ ඔබ කාර්යබහුල වුනානම් ඊයේ අපි පළකල සියලුම පෝස්ට් #2021April23 වචනය ටච් කර සියල්ල එක වර විවෘත කරගෙන බලන්න පුලුවන්.

අද දවස ආරම්භ කරන්න ඊයේ දවසේ මොකද වුනේ කියලා හරි අවබෝධයකින්…

කිසිම දෙයක් මගහැරගන්න එපා…

Charityshop Team

#2021April24 (අද දවසේ පෝස්ට් කියවන්න ඕනෑම අවස්ථාවක මේ වචනය ටච් කරන්න)